Je zal maar verkeersregelaar zijn?
Heeft de verkeersregelaar voldoende empathie?
Minder agressie naar verkeersregelaars?
Het Windesheim college, student journalistiek stelde mij de vraag hoe het zat met de agressie naar verkeersregelaars. Een mooie vraag met een antwoord van ervaringsdeskundigen.
De verkeersregelaar heeft het maar te doen in Nederland. Eerst de opleiding tot verkeersregelaar en daarna moet de verkeersregelaar nog allemaal neven certificeringen halen. Op basis van veilig werken en nu reeds ook voor beoordelingsrichtlijnen op tijdelijke verkeersmaatregelen. Het is natuurlijk goed dat de verkeersregelaar beter en meer geschoold wordt. Ik zie steeds meer professionaliteit ontstaan. Fijn om te zien.
Welke agressie kent de verkeersregelaar?
De verkeersregelaar in Nederland heeft met communicatie te maken. Art 82 RVV zegt dat de verkeersregelaar zowel mondeling als doormiddel van gebaren aanwijzingen mag geven aan weggebruikers. Communiceren is eigenlijk het vak van de verkeersregelaar! De hele dag staat de verkeersregelaar weggebruikers te woord, met gebaren en natuurlijk mondeling. Communicatie is wat mij betreft ook lichaamstaal, houding, stand van je gezicht en uitstraling van lichamelijke verzorging.
De meeste agressie zit op de haast indicatie. Treuzelen zit niet in het rijgedrag van de meeste weggebruikers. Nederland is een sterk economisch land waar meerdere gezinsleden werken. Een echt handelsland met de grootste haven van Europa en bijvoorbeeld Schiphol. Het verkeer moet altijd doorgaan maar bij wegwerkzaamheden ontstaat er vaak onbegrip bij weggebruikers. Verkeersregelaars hebben een erg grote communicatie rol. Immers zegt de overheid dat de verkeersregelaar ingezet wordt bij hinder en stremming op de openbare weg. Dat het zeker een taak is om veiligheid te bieden aan weggebruikers maar ook deze veiligheid te bieden aan weggebruikers die het er niet mee eens zijn. Immers is de verkeersregelaar ervoor iedereen.
Blijkbaar doet de toon ertoe...
Het is de toon die de muziek maakt? Althans dat wordt je van jongs af aan, zo geleerd. Maar als het aankomt op de veiligheid van de verkeersregelaar en die van de weggebruikers merken we dat er een zekere ego de overhand neemt. De verkeersregelaar heeft een opdracht, de weggebruikers hebben een bestemming. Ergens in het midden moeten beide partijen tot elkaar komen. Helaas, is van beide partijen ook te zeggen dat de communicatie wel eens op slot raakt. Geldt dan net als in het dieren rijk het recht van de sterkste? Volgens mij moet de stelling blijven dat veiligheid boven de rechtvaardigheid staat. Dat veiligheid een breed belang is en gediend moet blijven. Om alle weggebruikers hierin te scholen is een groot goed. Dan betekent het dat de verkeersregelaars goed getraind moeten worden in communicatie.
Bewustwording van de publieke rol als verkeersregelaar?
Maar is de verkeersregelaar zich wel bewust van zijn publieke rol in het openbaar domein. Dit is een blijvende vraag voor veel werkgevers. Bewustwording mag van mij dan het jaar 2023 gaan inluiden. Als we een inventarisatie maken dan blijkt veel werk van de verkeersregelaar statisch te zijn. Meestal 8 of 12 uren werken op één en dezelfde locatie. In welke omgeving bevind zich de verkeersregelaar en met welke doelstelling is deze verkeersregelaar daar ingezet. Is de verkeersregelaar zich bewust van zijn/haar uitstraling en communicatie. Met welke achtergronden zien de weggebruikers op locatie de verkeersregelaar. Is men in de buurt van veel lawaai, veel tijdelijke verkeersmaatregelen. Is het een chaos, staan de omleidingen goed? Ziet de verkeersregelaar er benaderbaar uit? Ook dit is afhankelijk van hoe het bedrijf geïnvesteerd heeft in nette kleding en materialen voor de verkeersregelaars. Vieze kleding helpt al niet echt mee in de benadering. Ook het aanspreken van weggebruikers heeft enige ervaring en talent nodig. Immers de gemiddelde weggebruiker zit er niet op te wachten om tijdens zijn/haar rit aangesproken te willen worden door een verkeersregelaar. Zie het maar een beetje als dat een kind moet eten van ouders maar nog even het spelletje wil afmaken op zijn Play Station. De blik van een verkeersregelaar en hoe de verkeersregelaar naar de weggebruiker toe loopt is van groot belang. Hoe groter de passen en blik van de verkeersregelaar, hoe meer de weggebruiker klaar staat om te vertellen dat hij of zij daar niet van gediend is.
De wereld van communicatie is veranderd?
De nieuwe generatie die is opgegroeid met internet en social media, laten zich niet meer zo snel de broek opbinden. Bovendien vervagen normen en waarden naar de achtergrond omdat de nieuwe generatie al deze Nederlandse begrippen niets interesseert! Je ziet dan ook dat deze generatie veel meer bezig is met hoe men er uit ziet en welke tutorial ze gemist hebben. Het verkeerslicht is rood, dus we wachten. De verkeersregelaar praat, en ze schrikken wakker. We moeten ons realiseren dat de komst van social media het gemak geeft om te zeggen wat je wil. In de realiteit sta je tegenover elkaar en kan communiceren lastig zijn. Simpelweg omdat men niet genoeg oefent. De verkeersregelaar kan elke dag oefenen in de praktijk. Een goede opleiding in communicatie moet de verkeersregelaar wel worden aangeleerd. De wat grotere gerenommeerde organisaties beginnen zich steeds meer te beseffen dat een goede training in communicatie belangrijk is. Maar voor de zzp verkeersregelaar ligt dit op de stapel van de te doen lijst, waarbij drukte de lijst minder belangrijk wordt. De wereld van bewustwording in de taakopdracht in het openbaar domein begint heel langzaam van de grond te komen. Maar we zijn er nog lang niet.
Risico´s inventariseren omtrent agressie op locaties.
Het inventariseren van een gezonde en veilige werkplek voor verkeersregelaars waarin een veilig klimaat wordt gehanteerd is van groot belang voor de werk mentaliteit van de verkeersregelaar. Immers de verkeersregelaar staat langdurig op één en dezelfde locatie. Momenteel is het een hot item om op kantoor het werk en leef klimaat te mengen zodat de werknemer zich optimaal voelt voor de werkzaamheden. Natuurlijk snap ik dat op bouwlocaties en of locaties op de weg dit niet kan maar dat wil niet zeggen dat de uitvoerder op locatie meer aandacht kan hebben voor het wel en wee van de verkeersregelaar. Ook werkgevers kunnen verkeersregelaars meer, een hart onder de riem steken tijdens het werk. Meer wisselingen en kortere werktijden kunnen zeker bijdragen aan een gezonder en veiliger werkklimaat. Ook de tijdelijke verkeersmaatregelen moeten vaker worden gecontroleerd of deze goed staan en logisch en begrijpelijk zijn voor de weggebruikers. Daarnaast moet bekeken worden hoe hoog de verkeersintensiteit is. Hoeveel verkeersregelaars staan ingeroosterd en of de werkzaamheden ook echt voor verkeersregelaars zijn bedoeld. Vaak heeft een uitvoerder neven taken die hij de verkeersregelaar te doen geeft als de verkeersintensiteit laag is. Afhankelijk van de zwaarte van deze taken en het risico en de competenties van de verkeersregelaar betekent dat verkeersregelaars soms voor onverwachte taken komen te staan. De werkgever wil de klant niet verliezen dus zal de verkeersregelaar aansporen. Gelukkig zijn er genoeg werkgevers die beter opkomen voor de taakstelling en de belangen van de verkeersregelaar.
De leergang van communicatie komt door ervaring?
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Simpel omdat verkeersregelaars wel duidelijke handvaten aangereikt moeten gaan krijgen. Immers een uniform beeld is van belang naar de weggebruikers. Het is goed dat elk verkeersregelaarsbedrijf eigen waarden en normen heeft. Immers dat maakt het onderscheid in Nederland. Het aanspreken van weggebruikers mag wat mij betreft meer in de spotlights komen te staan. Hoe wordt er gecommuniceerd? De bebording geeft bij werk in uitvoering al een heleboel kracht. Immers logische en begrijpelijke verkeersmaatregelen doen heel veel. De verkeersregelaar kan daar ook naar verwijzen. Zo kan de verkeersregelaar ook de hulp inroepen van wegwerkers en of uitvoerder als de situatie dreigt te escaleren. Immers het is de uitvoerende partij die gekozen heeft samen met de wegbeheerder om deze constructie te hanteren voor weggebruikers. De communicatie moet niet alleen neergelegd worden bij de verkeersregelaars. Aannemers hebben de verantwoordelijkheid om omgeving en aanwonenden tijdig te voorzien van uitleg over de te nemen werkzaamheden. Daarmee geef je de verkeersregelaar de rol terug om een aanvullende werking te hebben op de tijdelijke verkeersmaatregel, immers de verkeersregelaar is niet de tijdelijke verkeersmaatregel.
Een veilig werk klimaat voor de verkeersregelaar?
Verkeersregelaars moeten meer getraind worden op communicatie. Verschillende doelgroepen waar ze mee communiceren zijn;
- Wegbeheerders.
- Politie.
- Dienstverleners.
- Openbaar vervoer.
- Vrachtverkeer.
- Werkverkeer.
- Weggebruikers.
- Gehandicapten.
- Visueel beperkten.
- Kinderen.
- BRL 9101 vakmannen.
- Uitvoerders op locatie.
- Wegwerkers.
- Etc..
Al deze doelgroepen op kinderen na hebben een opleiding genoten op verschillende niveaus. Daarnaast moet de verkeersregelaar de veiligheid houden op al deze doelgroepen. De verkeersregelaar moet ook nog een beetje kijk hebben op de werkzaamheden die gaan gebeuren. Verkeersregelaars worden soms niet betrokken bij de werkzaamheden. Hierdoor kan de verkeersregelaar ook nauwelijks een risico leren inschatten. Gelukkig zijn er steeds meer coördinatoren die de verkeersregelaars ondersteunen. Maar wat mij betreft verschuif je het probleem. Ik vind dat dit bij de aannemer moet liggen die aan het werk is. Een veilig werk klimaat is betrokkenheid bij diegene die als gastheer of gastvrouw het verkeer staat te regelen. Een veilig werkklimaat moet beter onderzocht worden door zowel de aannemer als de werkgever van de verkeersregelaar.
Verkeersregelaars blijven noodzakelijk!
Verkeersregelaars blijven van belang op de Nederlandse wegen. Dat er nog een hoop moet gebeuren voordat verkeersregelaars een veiliger werkklimaat krijgen is een feit. Ik ben van mening dat bewustwording is gedrag, houding, en communicatie naar de weggebruiker nieuwe speerpunten moeten worden die gaan bijdragen aan minder agressie. Empathie vanuit de verkeersregelaar is daarbij van belang. Werkgevers zullen meer moeten investeren in goede trainingen omtrent communicatie en aannemers moeten nog beter bijdragen aan een vertrouwde, veilige en gezonde werkomgeving van verkeersregelaars.
Rick Mulders
